غش‌کردن هنگامی رخ می‌هد که جریان خون به مغز دچار اشکال میشود. اگرچه غش‌کردن معمولا به خودی خود عارضه‌ای بی‌خطر است، اما ممکن است باعث آسیب دیدن فرد به علت افتادن شود، و گاهی نیاز نشانه‌ای از مشکلی جدی‌تر در دستگاه قلب و گردش خون است.
در بیشتر موارد علت زمینه‌ساز غش‌کردن، رابطه میان عصب واگ و مغز است. عصب واگ بخشی از دستگاه عصبی است که فشار خون و ضربان قلب را تنظیم می‌کند.
در پاسخ به برخی از عوامل محرک، عصب واگ باعث میشود عروق خونی در پاهای شما گشاد می‌شوند و ضربان قلب کند شود. به این ترتیب برگشت خون از به سوی قلب دچار اشکال میشود.
فشار خون سقوط می‌کند، خون به مغز نمی‌رسد، و شما به اصطلاح غش می‌کنید.
عواملی که با تحریک عصب واگ این روند را ایجاد می کنند، از ترس و درد یا ایستادن طولانی مدت گرفته تا عطسه‌کردن و اجابت مزاج متفاوت است.
برخی از افراد حتی هنگامی از حال خوابیده یا نشسته به حالت ایستاده درمی‌آیند، دچار سیاهی رفتن چشم‌ها می‌شوند.
گاهی علت زمینه‌ساز غش‌کردن در قلب است. علل قلبی غش‌کردن جدی‌تر از علل غیرقلبی آن هستند.
بی‌نظمی ریتم قلب شایع‌ترین علت قلبی غش کردن است. هر چیزی که جریان خون از طریق قلب را مسدود کند، می‌تواند به غش‌کردن بینجامد، از جمله انسداد یا باریک شدن دریچه قلب یا وجود لخته خون درون قلب.
معمولا چند ثانیه پیش از آنکه غش‌کردن صورت گیرد، رنگ و روی فرد می‌پرد، سرگیجه پیدا می‌کند، و ممکن است عرق سرد کند و حالت تهوع به او دست دهد. در اغلب موارد نشستن یا درازکشیدن این علائم را برطرف می‌کند. سفت کردن عضلات در دست‌ها،و بازوها و پاها هم به برطرف شدن این عارضه کمک می‌کند.
